ओशो वाणी भाग, 3

 ओशो वाणी भाग 3.                       प्रत्येक प्रश्न आपल्या जन्मासोबतच स्वतःच्या उत्तरालाही जन्म देत असतो. कुठलेच प्रश्न बिना उत्तराचे नसतात. असा कुठलाही प्रश्न नाही ज्याचे उत्तर नसते. पण दुसऱ्याचे उत्तर तुमच्या प्रश्नाचे उत्तर होऊ शकेल की नाही हे सांगता येणार नाही. प्रश्न तुमचा आहे, उत्तर माझे आहे. हे अंतर खूप मोठे झाले. हे अंतर एवढे मोठे झाले की त्यात सेतू निर्माण होईल, हे अंतर पार होऊ शकेल का यात शंकाच आहे.तुम्ही तुम्ही आहात, मी मी आहे. मग माझे उत्तर तुमच्या प्रश्नांचे उत्तर कसे बनू शकेल? हा सेतू निर्माण कसा होईल? मग मी तुमच्या प्रश्नांचे उत्तर का देतोय? व्यर्थ मेहनत का करतोय? यासाठी नाही की माझी उत्तरे तुमची उत्तरे बनावित तर यासाठी की तुम्हाला हे लक्षात यावे की कुठलाही प्रश्न बिना उत्तराचा नसतो,आणि तुम्ही आपल्या उत्तराच्या शोधात निघावे. मला असे वाटते की तुम्ही आपले उत्तर शोधावे. पण कदाचित आपण उत्तर शोधता शोधता निराश झाला असाल आणि आपण उत्तराचा शोध थांबवला असेल. निराश होण्याचे काही कारणही नाही. स्वतःच्या अंतरात खोलवर खोदत जा, ज्या चित्ताने प्रश्न निर्माण केला आहे, तेच चित्त त्याचे उत्तर निर्माण करण्यात ही समर्थ आहे. तुम्हाला आश्चर्य वाटेल,प्रश्न कठीण आहेत, उत्तर नेहमी सरल आहेत.प्रश्न विचारणे खरी गोष्ट आहे. पण आपण प्रश्नच विचारत नाही आणि जे प्रश्न आपण विचारतो, तेही स्वतःचे नसतात, तेही कुठे ऐकलेले, पुस्तकातून वाचलेले, जवळ जवळ उधार असतात. प्रश्नच आपले नसतात तर उत्तरे आपली कशी असतील?स्वतःचा प्रश्न शोधा. जर आपण आपल्या जीवनात निर्माण होणारे प्रश्न शोधू शकला तर ही मोठी उपलब्धि आहे. तेच ते, ऐकलेले, उधारचे प्रश्न विचारू नका. कारण हे प्रश्न तुमचे नसल्यामुळे कुठल्याही उत्तराने तुमचे समाधान होणार नाही. ते तहान नसणाऱ्या व्यक्तीला पाणी पाजण्या सारखे आहे. तहान स्वतःची असली पाहिजे. खरी असली पाहिजे. प्रश्न शोधा आणि नंतर मौन होऊन शांतपणे उत्तराची प्रतीक्षा करा. घाई करू नका. घाईत मिळालेली उत्तरे स्मृतीवर आधारित असतील. उत्तर येत नसेल तर समजून घ्या आता उत्तर मिळू शकते. उधारची उत्तरे सोडून द्या.उधार प्रश्न विचारू नका. सर्व उधार ची उत्तरे सोडून द्या. फक्त तुमचा प्रश्न राहू द्या..जळत्या निखाऱ्या सारखा. येणारी कुठलीही स्मृतिवर आधारित उत्तरे स्वीकारू नका. मग तुमच्या आतून, उत्तर येईल जे तुमच्या आत्म्याने दिले असेल. प्रश्र्नांसोबत जगणे ही एक कला आहे. जो शांतीने आपल्या मनात प्रश्नांची बीजे लपवून जगत राहतो, त्याला उत्तर नक्कीच मिळते.                 प्रा. महेंद्र देशमुख.9096694200

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

ओशो वाणी भाग 29.

 मृत्यूची घटना अतिशय रहस्यमय आहे, आणि त्याच प्रमाणे आत्महत्येची घटनाही.पृष्ठभागावरून हे निश्चित करू नका की आत्महत्या काय आहे?अनेक गोष्टी असू शकतात.मला स्वतःला असे वाटते की जे लोक आत्महत्या करतात हे या जगातील खूप संवेदनशील, खूप प्रतिभावान लोक आहेत.त्यांच्या संवेदनशील आणि प्रतिभावान असल्यामुळे त्यांचा या विक्षिप्त जगाशी ताळमेळ बसू शकत नाही.समाज विक्षिप्त आहे,तो विक्षिप्त पायावर आधारलेला आहे.त्याचा सर्व इतिहास वेडेपणा, हिंसा, युद्ध आणि विध्वंसाचा आहे.कुणी म्हणते की माझा देश जगातील महानतम देश आहे,आता ही विक्षिप्तता आहे.कुणी म्हणतो की माझा धर्म जगातील महानतम आणि सर्वश्रेष्ठ धर्म आहे, आता ही विक्षिप्तता आहे आणि ही विक्षिप्तता रक्त मास मज्जा या पर्यंत जाऊन पोहोचली आहे.आणि लोक खूप खूप निस्तेज आणि संवेदनाहीन झाले आहेत.त्यांना व्हावे लागते, नाहीतर जगणे मुश्किल होऊन जाते.या चारी बाजूंना पसरलेल्या संवेदनाहीन समाजात तुम्हालाही संवेदनाहीन होऊन जावे लागते.अन्यथा तुम्ही प्रवाहाच्या बाहेर जाऊ लागता.जर तुम्ही समाजाच्या प्रवाहाच्या विरोधात जाऊ लागलात तर समाज समजतो की तुम्ही वेडे झाला आहात .खरे तर समाज वे
Read more

ओशो वाणी: भाग 30.

 तुमच्याकडे संवेदनशील इंद्रिये आहेत, पण तुम्ही संवेदना हरवून बसला आहात.तुमच्यातील संवेदनशील अंश जवळपास संवेदना शून्य ,मृत आहेत.ते तुमच्या शरीरावर आहेत फक्त पण त्यात ऊर्जा प्रवाहित होत नाही आहे.ते तुमच्या अस्तित्वाचे जिवंत अंग राहिले नाहीत .तुमच्या आत काहीतरी मृतप्राय होऊन गेले आहे.ते थंड, अवरुद्ध होऊन गेले आहे.हजारो वर्षांच्या दमनामुळे संपूर्ण मानव जाती सोबत हे घडले आहे,आणि शरीराच्या विरोधात चालत आलेल्या विचारधारा आणि संस्कार बद्धतांच्या हजारो वर्षांनी तुम्हाला पंगू बनवून टाकले आहे.तुम्ही फक्त नावालाच जिवंत आहात.आता  सर्वात पहिले काम हेच करावे लागेल, तुमच्या संवेदी अंगांना वास्तविक रूपात जिवंत आणि संवेदनशील असले पाहिजे,केवळ तेव्हाच त्यांच्यावर स्वामीत्व निर्माण होऊ शकेल.तुम्ही पाहता, पण वस्तूंना खोलवर नाही पाहू शकत.तुम्ही वस्तूंना फक्त वरवर, त्यांचा पृष्ठभाग तेवढा पाहता.तुम्ही स्पर्श करता, पण तुमच्या स्पर्शात उष्णता नसते.तुमच्या स्पर्शाने आत आणि बाहेर काहीही निर्माण होऊ शकत नाही,प्रवाहित होत नाही.तुम्ही ऐकताही.पक्षी गीत गात आहेत,आणि तुम्ही ऐकता आणि तुम्ही म्हणू शकता की होय, मी ऐकत आहे
Read more

ओशो वाणी भाग 25

 संसाराला चिखल समजाल, तर इथूनच चुकीला सुरुवात झाली. संसारात फुललेली कमळे तुम्हाला दिसत नाहीत? बुद्ध कुठे उमलले? महावीर कुठे उमलले? कबीर कुठे उमलले? हे ज्या जगजीवनच्या सूत्रांवर आपण विचार करीत आहोत ते जगजीवन कुठे उमालले? ते सूत्र कुठे जन्मले? हे जगजीवन चे गीत कुठे उमटले?याच संसारात, याच चिखलात. तर चिखलाला फक्त चिखल म्हणू नका त्यात कमळे ही असतात. चिखल कमळाची जननी आहे, त्याचा सन्मान करा. चिखलाशिवाय कमळ कुठे? चिखलाला सोडून पळून जाल तर मग कमळ कसे जन्मेल? चिखलाचा उपयोग करा. कमळ चिखलाची संभावना आहे. कमळ चिखलात  दबुन पडले आहे. शोधा ,तपास करा,भेटेल.भेटले आहे.तुम्हालाही भेटेल. पळून कुठे जाल?चिखलापासून पळून गेलात तर लक्षात ठेवा कमळापासूनही पळून गेलात. लक्षात ठेवा, सुकून जाल,सडून जाल, पण सुगंध कधीही येणार नाही. म्हणून मी म्हणतो,संसारातून पळून जाणे हा पळपुटेपणा आहे ,पलायन आहे. संसाराचा उपयोग करा. संसार एक अवसर आहे ,महान अवसर आहे.एक आव्हान, जिथे प्रत्येक क्षणी परमात्मा तुम्हाला जागे करण्याचे किती आयोजन करत आहे. कुणाच्या तोंडून शिवी निघते तुमच्यासाठी.जर तुम्ही समजदार असाल तर ही शिवी तुम्हाला जागे करे
Read more